این مقاله توسط جان هکستون، رئیس بخش تحقیق و توسعه R&D مؤسسه OPP به قلم نگارش درآمده و آقای مهندس کریمی آنرا ترجمه نموده اند.
از ابتدای تاریخ، زمان یک مبحث جنجال برانگیز بوده است، بنابراین زمانیکه مؤسسه تیپ های روانشناختی انگلستان اعلام کرد که موضوع کنفرانس سالانه آنان درباره زمان است (شاید به خاطر اینکه این کنفرانس در شهر گرینویچ، منزلگاه زمان جهانی گرینویچ GMT، برگزار شد) ما در مؤسسه OPP بسیار به بحث آن علاقمند شدیم. این موضوع به ما اجازه داد تا برخی از جالب ترین تحقیقاتمان را در خصوص رابطه بین تیپ، فرهنگ و تجربه ما از زمان انجام داده و من و همکارم اینگرید مانینگ بتوانیم در این کنفرانس ارائه ای داشته باشیم. مطالب این مقاله بر اساس یافته های ما تألیف شده است.
زمان، یک مفهوم انتزاعی و آسمانی است یا یک منبع حقیقی و مادی؟ یک چیز قابل ارتجاع یا کاری که نمی توان با آن مقابله کرد؟ برخی اوقات به نظر می رسد که خیلی از آن را در اختیار داریم، گاهی اوقات نیز هیچگاه کافی به نظر نمی رسد. رابطه ما با زمان چیزی است که با ما در مراحل مختلف زندگی همراه بوده و به ما کمک می کند که کارها را انجام دهیم… یا ندهیم…! آیا ما در آینده، گذشته یا حال حاضر زندگی می کنیم؟ در مورد کسی که در مقابل شما ایستاده است چطور؟ شما هم در اینجا هستید و هم در اکنون، اما آیا شما واقعی هستید؟
شاید همه ما می دانیم که زمان چیست، اما آنچه که ما می دانیم با شخصیت ما و مخصوصاً تیپ شخصیتی ما رابطه مستقیم دارد. در زیر به دو تعریف اصلی از زمان که توسط دو شخص بیان شده اشاره می کنیم:
- مثال ۱ : خط مشی. روز به بخش هایی نظیر صبح، ظهر، عصر و غیره و نیز ۲۴ ساعت تقسیم می شود.
- مثال ۲ : بعد چهارم، اگرچه بدون آن ما قادر به حرکت نخواهیم بود. گام رویدادها بوده، از نظر فیزیکی قابل اندازه گیری بوده و شتاب پیدا می کند.
یکی از این تعاریف توسط شخصی با مشرب SJ نوشته شده و دیگری را شخصی با مشرب NP تعریف کرده است. ما می گذاریم شما حدس بزنید که کدام مورد را چه کسی تعریف کرده است. (پاسخ در انتهای مقاله آورده شده است)
نوشتن تعاریفی در مورد زمان شاید چیزی نباشد که شما در لیست کارهای روزانه خود در نظر بگیرید، اما شیوه ای که ما زمان را ادراک می کنیم تأثیر عملی مهمی در محیط کاری ما دارد. تحقیقات OPP نشان می دهند که روشی که ما از کارکرد ادراکی خود استفاده می کنیم، حرف های S و N در تیپ چهارحرفی MBTI، همراه با J و P، که گرایش آنرا تعیین می کنند، تأثیر بسزایی دارند بر روی این موضوع که ما با چه رویکرد و عقیده ای کار می کنیم.
در تحقیقاتمان به این نتیجه رسیدیم که افراد دیدگاهشان به زمان بسیار متفاوت است؛ برخی از آنان زمان را منبعی کمیاب دانسته و برخی نیز آنرا فراوان می دانند. خواه ناخواه آنان ترجیح می دهند که چندین کار را در یک زمان انجام دهند، و برخی نیز بیشتر گرایش دارند که به گذشته، حال و آینده فکر کنند. آنچه که ما بدست آوردیم به شرح زیر است:
در اینجا تفاوت های زیادی به چشم می خورد خصوصا بین تیپ های SJ و NP و بین تیپ های SP و NJ. شیوه های متفاوتی که ما به زمان توجه کرده و از آن استفاده می کنیم می تواند تأثیر بسزایی را بر روی نگرش ما نسبت به برنامه ریزی بگذارد. برای مثال ممکن است بگوییم : چرا آنها انقدر در مورد آینده فکر می کنند در حالیکه ممکن است در حال حاضر کلی اتفاق بیافتد؟.
(پاسخ به سوالات ابتدای مقاله : مثال ۱ را شخصی با مشرب SJ و مثال ۲ را شخصی با مشرب NP تعریف کرده است.)
lمنبع : بلاگ رسمی OPP